Dolores Prato schetst krachtig hoe alles wat is zijn ware bestemming pas vindt als het gedeeld wordt

‘Op hoeveel dingen was ik niet verliefd in mijn potdichte zwijgen.’ Dit zou een samenvatting van achthonderd bladzijdes retrospectief over een Italiaanse jeugd kunnen zijn. Dolores Prato (1892-1983) verdient postuum de aandacht die ze tijdens haar leven niet heeft gekregen. Zij schreef Giu la piazza non c’è nessuno, vertaald als Daar op het plein is niemand. 

Wanneer je behoefte hebt aan een verhaal met kop en staart, aan een plot, dan zal dit boek je mogelijk zwaar vallen. Je zou het na vijftig bladzijden terzijde kunnen leggen. Je zou het boek langdradig, saai kunnen noemen, tenzij ... Tenzij je de moeite neemt de hoofdpersoon te leren kennen. Ze heeft een enorm vermogen tot liefhebben gehad. Haar levensomstandigheden hebben meegeb..