Een walvis met een innerlijke leegte
Recensie
Wat een pareltje is het grote prentenboek De Walvis wilde meer. Illustrator Jim Field neemt de lezers mee naar een prachtige wereld onder water, waar in een diepe zee de wonderlijkste vissen wonen. Het boek loopt over van de mooie illustraties, kleurrijk en sfeervol. De gezichtsuitdrukkingen van de vissen zijn perfect uitgebeeld en de diepte en het contrast in de prenten spreken tot de verbeelding.
Maar dat is niet alles. Het boek heeft ook een waardevolle boodschap: het leven draait niet om het zoeken naar steeds meer en om het bezitten van zo veel mogelijk spullen. Daarmee voel je je misschien even tevreden, maar het geeft je geen voldoening. Daarvoor is iets heel anders nodig. Walvis Wilbert komt daar door een bijzondere ontmoeting ook achter. Hij is namelijk al jaren op zoek naar iets wat het innerlijke gat kan vullen wat hij steeds voelt.
‘Ik mis iets, dacht Wilbert voortdurend, maar wat?’ Hij verzamelt spullen uit oude scheepswrakken en neemt ze met zich mee om de innerlijke leegte te vullen: ‘Zo ging het al jaren en iedere keer riep Wilbert teleurgesteld uit: ‘Ik wil meer!’’ Dan op een dag komt hij bij een koraalrif terecht...
