De schoonheid van wat verdwenen is
Met Inventaris van enkele verliezen schreef Judith Schalansky een fascinerende verhalenbundel vol wonderlijke perspectieven op verlies of juist dat wat overblijft. De Duitse succesauteur opent met elk van de verhalen in haar jongste boek een nieuw venster op dingen die ooit verdwenen. Zo laveert ze van een utopisch eiland naar een bloedstollend gevecht tussen een leeuw en een tijger in het Colosseum, en via de verlepte carrière van actrice Greta Garbo naar schilder Hubert Robert, die tijdens de Franse Revolutie - gebiologeerd door de schoonheid van verval - alvast zijn eigen graf schildert ter voorbereiding op de guillotine. In 2013 sprak Schalansky, die opgroeide in het oosten van de voormalige DDR en zelf haar boeken vormgeeft, in een interview met Adriaan van Dis over nostalgie: 'Troost moeten we zelf zoeken, er is geen houvast meer.' Het sentiment hiervan klinkt door in dit werk uit 2018, dat uitmuntend vertaald is door Goverdien Haut-Grubben, die ook De lessen van mevrouw Lohmark voor haar rekening nam.
In een strak gecomponeerde bundel met twaalf verhalen van precies zestien bladzijden etaleert de Berlijnse geweldig literair vakmanschap en haar fascinatie met het ordenen van de wereld. In sommige hoofdstukken speelt de biologie of sterrenkunde een grote rol; andere zijn meer verhalend of autobiografisch. Verlies is bij Schalansky een vervallen gebouw, een verloren geschrift, een cultuur, of een mens, maar ook de afwezigheid van dingen, het niet weten ervan, of de transitie van de seizoenen. Uit literair oogpunt wellicht het meest interessant is haar kortverhaal over een jong gezin in de voormalige DDR, dat leest als een kroniek van een aangekondigd huwelijkseinde. Met weinig woorden maar fijnzinnige aandacht voor emoties biedt het tege..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
